Müjde

Kutsal Kitap, Müjde'ye iman etmenin sonsuz yaşama kavuşmak için gerekli olan öz olduğunu öğretir. Ancak, Müjde'nin ne olduğu sıklıkla yanlış anlaşılır. Ne yazık ki, bazıları Müjde'nin yalnızca bir kısmını öğretmektedir.

Müjde Nedir?

"Müjde" kelimesi "iyi haber" veya "sevinçli haber" anlamına gelir. Matta, Markos, Luka ve Yuhanna kitapları, İsa'nın yaptıklarını ve öğrettiklerini kaydeder. Bu dört kitap da İsa'nın İsrail topraklarında Müjde'yi, yani yaklaşan Krallığı'nın iyi haberini duyurduğunu bildirir. Örneğin:

Matta 9:35: " İsa bütün kent ve köyleri dolaşarak havralarda öğretiyor, göksel egemenliğin Müjdesi'ni duyuruyor, her hastalığı, her illeti iyileştiriyordu."

Markos 1:14: "Yahya'nın tutuklanmasından sonra İsa, Tanrı'nın Müjdesi'ni duyura duyura Celile'ye gitti. Yahya'nın tutuklanmasından sonra İsa, Tanrı'nın Müjdesi'ni duyura duyura Celile'ye gitti."

Luka 8:1: "Bundan kısa bir süre sonra İsa on iki öğrencisiyle birlikte köy kent dolaşmaya başladı. Tanrı'nın Egemenliği'ni duyurup müjdeliyordu."

İsa'nın Elçileri Ne Öğretti?

İsa dirildikten sonra elçilerine Müjde'yi duyurmalarını söyledi. Müjde'yi kabul eden ve vaftiz olanlar kurtulacaktı:

Markos 16:15-16: "İsa onlara şöyle buyurdu: Dünyanın her yanına gidin, Müjde'yi bütün yaratılışa duyurun. İman edip vaftiz olan kurtulacak, iman etmeyen ise hüküm giyecek. "

Ancak, İsa'nın elçilerinin duyurduğu Müjde iki bileşenden oluşuyordu:

Tanrı'nın Krallığı ile ilgili gerçekler (İsa'nın hizmeti boyunca öğrettiği şeyler)

İsa Mesih aracılığıyla sunulan kurtuluş

Bu iki bileşeni, Elçilerin İşleri kitabında şu ayetlerde görebiliriz:

Elçilerin İşleri 8:12: "Ama Tanrı'nın Egemenliği ve İsa Mesih adıyla ilgili Müjde'yi duyuran Filipus'un söylediklerine inandıkları zaman, erkekler de kadınlar da vaftiz oldular."

Elçilerin İşleri 28:23: "Pavlus sabahtan akşama dek onlara Tanrı'nın Egemenliği'ne ilişkin açıklamalarda bulundu ve bu konuda tanıklık etti. Gerek Musa'nın Yasası'na, gerek peygamberlerin yazılarına dayanarak onları İsa hakkında ikna etmeye çalıştı. "

Elçilerin İşleri 28:30-31: "Pavlus tam iki yıl kendi kiraladığı evde kaldı ve ziyaretine gelen herkesi kabul etti. Hiçbir engelle karşılaşmadan Tanrı'nın Egemenliği'ni tam bir cesaretle duyuruyor, Rab İsa Mesih'le ilgili gerçekleri öğretiyordu."

İsa, yeryüzündeyken Tanrı'nın Krallığı'nın Müjdesi'ni duyurdu. Peki neden İsa, kendisi aracılığıyla sunulan kurtuluş hakkında ikinci bileşeni öğretmedi? Çünkü İsa henüz ölmemiş ve dirilmemişti. Ancak, O'nun ölümü ve dirilişi, kurtuluşun temel unsurlarıydı. İşte bu yüzden, ölümünden ve dirilişinden sonra elçiler, Müjde'nin her iki bileşenini de duyurabildiler.

Gerçek Müjde'ye İman Kurtuluş İçin Gereklidir

Elçi Pavlus'un mektuplarında, tam Müjde'ye iman etmenin kurtuluş için zorunlu olduğu öğretilir.

Galatyalılar 1:6-9: "Sizi Mesih'in lütfuyla çağıranı bırakıp değişik bir müjdeye böylesine çarçabuk dönmenize şaşıyorum. Gerçekte başka bir müjde yoktur. Ancak aklınızı karıştırıp Mesih'in Müjdesi'ni çarpıtmak isteyenler vardır. İster biz, ister gökten bir melek size bildirdiğimize ters düşen bir müjde bildirirse, lanet olsun ona! Daha önce söylediğimizi şimdi yine söylüyorum: Bir kimse size kabul ettiğinize ters düşen bir müjde bildirirse, ona lanet olsun!"

Efesliler 4:4-6: "Çağrınızdan doğan tek bir umuda çağrıldığınız gibi, beden bir, Ruh bir, Rab bir, iman bir, vaftiz bir, her şeyden üstün, her şeyle ve her şeyde olan herkesin Tanrısı ve Babası birdir."

2. Selanikliler 2:12: "Öyle ki, gerçeğe inanmayan ve kötülükten hoşlananların hepsi yargılansın."

Koloseliler 1:22-23: "Şimdiyse Mesih sizi Tanrı'nın önüne kutsal, lekesiz ve kusursuz olarak çıkarmak için öz bedeninin ölümü sayesinde sizi Tanrı'yla barıştırdı. Yeter ki, duyduğunuz Müjde'nin verdiği umuttan kopmadan, imanda temellenip yerleşmiş olarak kalın. Ben Pavlus, göğün altındaki bütün yaratılışa duyurulan bu Müjde'nin hizmetkârı oldum."

Ayrıca bakınız: Elçilerin İşleri 20:29-31; Yahuda 5; Titus 3:10-11; 2. Petrus 3:17-18

Müjde Hakkında Yaygın Bir Yanlış Anlayış

Birçok Hristiyan'a Müjde'nin ne olduğu sorulduğunda, genellikle "İsa hakkındaki iyi haber" olarak tanımlanır. Ancak bu sadece Müjde'nin yarısıdır; Tanrı'nın gelişmekte olan Krallığı'nın iyi haberini içermemektedir.

Bir diğer yaygın yanlış anlama ise, Müjde'nin yalnızca Yeni Antlaşma'da öğretilmiş olduğudur. Oysa Müjde, Eski Antlaşma'da da öğretilmiştir.

Eski Antlaşma'da Müjde

İbrahim'e Duyurulan Müjde

İbrahim, MÖ 2000 yıllarında yaşamış sadık bir insandı. Tanrı, ona (Yaratılış 12-22'de) gelecek bir "soy" aracılığıyla kurtuluş vaatlerinde bulundu. Elçi Pavlus, bu vaatlerin aslında Müjde olduğunu söyler:

Galatyalılar 3:8: "Kutsal Yazı, Tanrı'nın öteki ulusları imanlarına göre aklayacağını önceden görerek İbrahim'e, "Bütün uluslar senin aracılığınla kutsanacak" müjdesini önceden verdi."

İsa geri döndüğünde, İbrahim'i ölümden diriltecek ve Tanrı'nın ona verdiği tüm vaatleri eksiksiz olarak yerine getirecektir. Bu vaatler İshak'a ve Yakup'a da aktarılmıştı. Onlar da İsa'nın dönüşüyle birlikte dirilecek ve Tanrı'nın Krallığı'nda onurlu bir yer alacaklardır.

Matta 8:11: "Size şunu söyleyeyim, doğudan ve batıdan birçok insan gelecek, Göklerin Egemenliği'nde İbrahim'le, İshak'la ve Yakup'la birlikte sofraya oturacaklar."

Davut'a Duyurulan Müjde

Tanrı'nın Krallığı'nın iyi haberi, MÖ 1000 yılında Peygamber Natan aracılığıyla Kral Davut'a bildirildi:

2. Samuel 7:12-16: "Yahve senin için bir soy yetiştireceğini belirtiyor: Sen ölüp atalarına kavuşunca, senden sonra soyundan birini ortaya çıkarıp krallığını pekiştireceğim. Adıma bir tapınak kuracak olan odur. Ben de onun krallığının tahtını sonsuza dek sürdüreceğim. Ben ona baba olacağım, o da bana oğul olacak. Kötülük yapınca, onu insanların değneğiyle, insanların vuruşlarıyla yola getireceğim. Ama senin önünden kaldırdığım Saul'dan esirgediğim sevgiyi hiçbir zaman esirgemeyeceğim. Soyun ve krallığın sonsuza dek önümde duracak; tahtın sonsuza dek sürecektir."

İsrailoğulları Tanrı'yı terk etmesine rağmen, O vaatlerini unutmadı. Bu vaatler Davut'un Mezmurlarında ve peygamberlerin yazılarında defalarca tekrar edilir.

Melek, Meryem'e İsa'nın doğacağını müjdelediğinde, Tanrı'nın Davut'a verdiği vaatlere atıfta bulundu:

Luka 1:32-33: "O büyük olacak, kendisine 'Yüceler Yücesi'nin Oğlu' denecek. Rab Tanrı O'na, atası Davut'un tahtını verecek. O da sonsuza dek Yakup'un soyu üzerinde egemenlik sürecek, egemenliğinin sonu gelmeyecektir."

Müjde'nin Özeti

''Müjde" kelimesi "iyi haber" anlamına gelir.

Tanrı'nın yaklaşan Krallığının iyi haberi, İsa'nın öğretisinin ana temasıdır.

Elçiler, Tanrı'nın Krallığının iyi haberini ve İsa Mesih aracılığıyla sunulan kurtuluşu öğretmiştir.

Müjde, sadece Yeni Antlaşma'da değil, Eski Antlaşma'da da İbrahim ve Davut'a verilen vaatlerde görülür.

Müjde'ye iman etmek ve İsa Mesih'te vaftiz olmak, kurtuluş için gereklidir.