Neden Günahları İtiraf Etmek Gerekir?

Tanrı her şeyi bilir. İnsan daha düşünmeden O zaten yüreğindekini görür. Bu yüzden bazıları, günahları neden itiraf etmek gerektiğini sorgular. Madem Tanrı her şeyi biliyor, o hâlde günahları tek tek söylemenin, itiraf etmenin anlamı nedir?

Kutsal Kitap'a göre günah, insanın Tanrı'dan ayrılmasına neden olan en temel problemdir. Günah, ilk insan Adem'in itaatsizliğiyle dünyaya girmiştir. Adem Tanrı'nın sözünü dinlememiş ve bu nedenle günah ve ölüm, tüm insanlık üzerine yayılmıştır (Romalılar 5:12). Bu gerçek, tüm insanların günaha eğilimli olduğunu ve günaha karşı zaaf taşıdığını gösterir. Herkes günah işler ve sonuç olarak herkes ölüme mahkûmdur. Ancak Tanrı insanı bu kaderle baş başa bırakmamıştır. İsa Mesih aracılığıyla bir kurtuluş yolu sunmuştur. İsa, günahsız bir yaşam sürdükten sonra çarmıhta kurban olmuş, böylece insanların bağışlanması için gereken bedeli ödemiştir. Bu bağışlanmadan yararlanabilmek için kişinin önce Kutsal Kitap'a iman etmesi, ardından da tövbe edip vaftiz olması gerekir. Vaftiz, eski hayatı geride bırakıp yeni bir yaşama adım atmaktır (Elçilerin İşleri 2:38, Romalılar 6:4). Fakat vaftiz olmak, bir insanın bir daha asla günah işlemeyeceği anlamına gelmez. Kutsal Kitap, iman eden kişilerin bile zaman zaman günaha düşebileceğini açıkça bildirir. Bu nedenle Tanrı, tövbe eden kişilere bir başka imkân daha tanımıştır: Günahların itiraf edilmesi.

Günahları Tanrı'ya itiraf etmek, ruhsal yaşamın önemli bir parçasıdır. Bu sadece Tanrı'ya bir açıklama yapmak değildir. Aynı zamanda insanın kendi günahını kabul etmesi, sorumluluk alması ve af dilemesidir.

"Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır." (1.Yuhanna 1:9).

Tanrı'ya yönelen samimi bir itiraf, insanın ruhunu hafifletir, vicdanını temizler ve onunla Tanrı arasında bozulan bağı yeniden onarır. Bu bağışlanma, İsa Mesih'in kanı sayesinde mümkündür. İtiraf, insanı yeniden Tanrı'nın huzuruna çıkarır, ona ruhsal tazelik kazandırır ve günahın zincirlerini kırarak devamının gelmesinin büyük ölçüde önüne geçer.

Sonuç olarak, Tanrı günahı bilse bile, insanın kendi hatasını kabul edip O'na dönmesini ister. Günahı gizlemek insanı içten içe çürütür; itiraf etmek ise iyileştirir. Tanrı, itiraf eden ve tövbe eden kişiye sadakatle yaklaşır. Bu da bağışlanmanın kapısını açar.