Bekarlığı Seçen Kız Kardeşler

Kutsal Kitap, kadının hayatında evliliği zorunlu kılmaz. Bir kadın isterse bekâr kalabilir ve hayatını Tanrı'ya adanmış bir şekilde sürdürebilir. Pavlus, bekârlığı bir "armağan" olarak görür; çünkü bekâr olan bir kişi tüm dikkatini Rab'be hizmete verebilir. Fakat bu, evliliğin yanlış ya da günah olduğu anlamına gelmez. Aksine, Kutsal Kitap evliliği saygın ve Tanrı tarafından kutsanmış bir birliktelik olarak tanımlar (İbraniler 13:4).

Pavlus'un 1. Korintliler 7. bölümdeki sözleri, konuyu çok net ortaya koyar. Bekâr kalmak iyidir, fakat herkesin taşıdığı farklı bir armağan vardır. Kimisi için bekârlık daha uygundur, kimisi için evlilik. Eğer bir kadın bekârlık hayatında mutluluk ve huzur buluyorsa, evlenme zorunluluğu yoktur. Ancak bekâr kalmak ağır gelirse, evlenmek de Kutsal Kitap'a göre tamamen meşrudur.

"Ama kendilerini denetleyemiyorlarsa, evlensinler. Çünkü için için yanmaktansa evlenmek daha iyidir." (1. Korintliler 7:9).

Bekârlığın sağladığı bir avantaj vardır: Pavlus'un sözleriyle, evli olmayan kadın Rab'bin işlerini düşünür, bedeniyle ve ruhuyla kutsal olmaya gayret eder. Evli olan kadın ise doğal olarak kocasını memnun etmeye ve ev işlerine yönelir (1. Korintliler 7:34-35). Yani bekârlık, Tanrı'ya adanmış bir hayat için daha fazla zaman ve dikkat sağlar.

Öte yandan genç kadınlar için Pavlus'un başka bir tavsiyesi vardır: Onların evlenmesini, çocuk sahibi olmalarını ve evlerini yönetmelerini öğütler (1. Timoteos 5:14). Çünkü bu, aile hayatında düzenin korunmasına yardımcı olur ve toplum içinde kötü sözlere fırsat vermez. Buradan da anlıyoruz ki Kutsal Kitap hem bekârlığı hem de evliliği onaylar; hangisinin seçileceği kişisel bir karardır. İsa'nın öğrencileri de evlilikle ilgili benzer bir soru sormuştu. İsa ise şu cevabı verdi:

'' Herkes bu sözü kabul edemez, ancak Tanrı'nın güç verdiği kişiler kabul edebilir. Çünkü kimisi doğuştan hadımdır, kimisi insanlar tarafından hadım edilir, kimisi de Göklerin Egemenliği uğruna kendini hadım sayar. Bunu kabul edebilen etsin!'' (Matta 19:11-12).

Yani bazı insanlar Tanrı'nın Krallığı uğruna bekâr kalmayı seçebilir, ama bu tüm imanlılar için zorunlu değildir.

Ayrıca Pavlus, kendisinin de isterse evlenebileceğini açıkça söyler (1. Korintliler 9:5). Dolayısıyla Hristiyanlıkta evlilik yasak değildir; aksine, evliliği yasaklamak imandan sapmanın bir işareti olarak tanımlanır (1. Timoteos 4:1-3).

Sonuç olarak, bir kız kardeş isterse hayatı boyunca bekâr kalabilir, isterse evlenebilir. Her iki durumda da günah işlemiş olmaz. Bekârlık, Tanrı'ya daha fazla adanmışlık fırsatı sağlar; evlilik ise kutsal ve onurlu bir birlikteliktir. Seçim tamamen kız kardeşin kendi vicdanına, ihtiyaçlarına ve Tanrı'ya olan bağlılığına bağlıdır.