Alkol İçmek Günah Mı?

Alkol konusundaki Kutsal Kitap öğretisi genellikle yanlış anlaşılır. Pek çok kişi, iman yolunda ilerlemek isteyen birinin asla alkol almaması gerektiğini düşünür. Oysa Kutsal Kitap'ın öğrettiği şey, içkiyi tamamen yasaklamak değildir, asıl günah sarhoşluktur. Yani mesele alkolün kendisi değil, insanı kontrolünü kaybetmeye ve günaha sürüklemeye götüren aşırılıktır.

İnsanın farklı zayıflıkları ve eğilimleri vardır. Kimi öfkesine hâkim olmakta zorlanır, kimi kıskançlığa, kimi de bağımlılıklara düşmeye meyillidir. Alkolizm de bu tür eğilimlerden biridir. Bir insanın alkol bağımlısı olması, onu Tanrı'nın merhametinden tamamen uzaklaştırmaz. Ancak bu zayıflıkla mücadele etmesi, Tanrı'nın yardımını araması ve yaşamını O'nun önünde disipline etmesi gerekir. Kutsal Kitap bize Tanrı'nın lütfunun bu gibi durumlarda da yeterli olduğunu söyler; zira zayıflıklarımız Tanrı'nın gücü ile tamamlanır (2. Korintliler 12:9).

Öte yandan, şarap Kutsal Kitap'ta çoğu zaman Tanrı'nın bereketi olarak anılır. Mezmurlar'da şarabın insanın yüreğini sevindirdiği söylenir (Mezmur 104:15). İsa'nın Kana'daki düğünde suyu şaraba çevirmesi de bu içeceğin başlı başına kötü olmadığının göstergesidir (Yuhanna 2:3-10). Pavlus da Timoteos'a sağlık amacıyla biraz şarap içmesini öğütler (1. Timoteos 5:23). Demek ki mesele alkolün varlığı değil, onun ölçüsüdür.

Buna rağmen, aşırılığın getirdiği sonuçlara karşı çok sayıda uyarı vardır. Özdeyişler kitabı, sarhoşluğu yoksulluğa götüren bir yol olarak tarif eder (Özdeyişler 23:21). Pavlus, Tanrı'nın Krallığı'na mirasçı olamayacakların arasında sarhoşları da sayar (1. Korintliler 6:10). Galatyalılar'a yazdığı mektupta sarhoşluk, bedenin işlerinin bir parçası olarak açıkça lanetlenir (Galatyalılar 5:21). Bu yüzden bir imanlının yaşamında alkolün yeri ölçü ve özdenetimle sınırlı olmalıdır.

Sonuçta, bir Hristiyan'ın görevi bağımlılıklara boyun eğmek değil, Tanrı'nın yardımıyla onlardan kurtulmaya çalışmaktır. Zor olması, bizi sorumluluktan muaf kılmaz. Çünkü Efendimiz İsa Mesih'in izinden gitmek, her gün kendimizi denetlemek ve zayıflıklarımızı Tanrı'nın önüne getirerek O'nun gücüyle yenmeye çalışmak demektir.